Islandia - Góry Kerlingarfjoll.

Pomysł odwiedzenia Islandii rodził się w naszych myślach od kilku lat. Zawsze jednak było jakoś nie po drodze. W zeszłym roku nastąpił przełom. Z lodowego lądu wróciła nasza znajoma, my zaś po obejrzeniu kilkunastu zdjęć jej autorstwa wiedzieliśmy, że w kolejnym sezonie będziemy tenże ląd odkrywać.

Islandia ma w sobie wiele z tego co kochamy - bezkresne, dzikie, piękne przestrzenie, niezwykłe krajobrazy, pustkę, nostalgię, aurę tajemniczości, widoki powabne i szorstkie, ptaki nasze ukochane, pierwotną roślinność która walczy na wielu frontach z deszczem, wichurą, temperaturą, śniegiem, wodą. Latem roślinność wygrywa. Widoki - marzenie. Chyba po raz pierwszy w życiu widząc niektóre krajobrazy śmiałem się ze szczęścia. Chwilę potem stresowałem się przed kolejną przeprawą przez rzekę.

Ma ten kraj też wiele z tego, co nas odstręcza - brak tradycji kulinarnej, co skutkuje smakową miernotą. Do tego wszędobylska bylejakość wystroju wnętrz. Coś co nie razi w Azji południowowschodniej, gdzie eksplozja smaków, bujna roślinność i egzotyka zagłusza brak gustu, na Islandii doskwiera w dwójnasób . Brakuje też wątku historycznego, bo choć miejsce pierwszego parlamentu, czy ślady Wikingów było nam dane oglądać, to poza nimi tradycja i historia jakoś nas omijały. Pewnie nie tylko nas.

Te 10 dni, 2900 przejechanych kilometrów, szutrowe i kamieniste drogi, brodzenie w rzekach, piesze wędrówki, niewiele snu, załatana (cudem) opona, marne jedzenie, sztuczne kwiatki w plastikowych wazonikach i pokoiki z piętrowymi łóżkami za 100 Euro dały nam w kość. Za to pogoda ... ta rozpieściła nas ponad miarę. Nasza koleżanka opowiadająca o poziomych deszczach i huraganach najzwyczajniej minęła się z prawdą :-). My tych "atrakcji" nie doświadczyliśmy. Pozytywne wspomnienia z wizyty na tej odległej wyspie pozostaną na długo i głęboko w naszej pamięci.

Dziś krótka impresja z jednego z wielu miejsc, które wzbudziły nasz zachwyt. Jedziemy z północy na południe górską drogą F35, zwaną Kjolur. To bodaj pierwsza droga wytyczona przez intrerior  z pólnocy na południe. Po drodze jest sporo atrakcji, ale dziś skupiamy się na jednej.

Tu dygresja. Drogi na Islandii oznaczone literą F, to te które wiodą przez interior i nie znają słowa "asfalt", części z nich obcy jest też wyraz "most" na rzece. Wjazd mają na nie tylko pojazdy z napędem na 4 koła. Spotkaliśmy solidne pojazdy, które w rzekach utknęły, więc nie jest to chybiona sugestia. Zimą są zamknięte, ze względu na warunki pogodowe. Otwierane są pod koniec maja, w czerwcu, niekiedy w lipcu. Zamykane są jesienią. Jedzie się czasem nieźle, a czasem jak po grudzie. Od czasu do czasu usłyszy się kamień uderzający w podwozie, albo w boczne drzwi. Czasem wpadnie się w dziurę, słysząc huk, ale po jakimś czasie człowiek przywyknie.

Skręcamy w F 347 kierując się do gór Kerlingarfjoll. 



Szutrowy szlak prowadzi nas do celu.



Najpierw docieramy do wodospadu Gygjarfoss. To jeden z wielu na Islandii. Zatrzymujemy się tylko na chwilę...



... bo wzywa nas magia pobliskich gór i chęć wtopienia się w magiczny krajobraz.


Jedziemy dalej i w końcu parkujemy przy początku szlaku. Już stąd widać imponujące widoki gór i doliny. Jest 6 stopni, silny wiatr około 30 km/h, ale  nie pada, a przez pochmurne niebo próbuje przebić się słońce. Dwa polary, kurtka i czapka - w sam raz na trzygodzinny trekking.



Kerlingarfjoll to górski łańcuch wznoszący się na wysokość prawie 1,5 kilometra. Wysokość bezwzględna nie robi wrażenia, bo wystarczy udać się w Tatry, czy Sudety, by móc wejść znacznie wyżej. Te góry mają jednak inny charakter. Są częścią sporego systemu wulkanicznego, dziś już wygasłego, którego lawa wydobywając się spod lodowca bardzo szybko oziębia się, nie przemieszczając się zbyt daleko, tworząc tym samym strome formacje. Na jednej z nich - któż to? Oto Małgosia.


Odwracam wzrok o 180 stopni i widzę nieznajomych pnących się w górę.


Sam nie oszczędzam się i wędruję alternatywą ścieżką.


Oznaką aktywności wulkanicznej są niezliczone gorące źródła, dymiące gazy, bulgoczące błoto.





Patrząc z niedowierzaniem zastanawiam się, czy Matka Natura gotuje dziś zupę...


... czy może grzeje wodę na herbatę.


Do połowy XIX wieku Islandczycy wierzyli, że góry te osiedlili najbardziej niegodziwi banici. Mieli ponoć żyć wewnątrz doliny przypominającej mityczną krainę Shangri-La. Dopiero w latach czterdziestych XX wieku okolica została dokładnie spenetrowana.


Dziś o tych legendach już nie słychać. Docierają jedynie turyści żądni spektakularnych widoków...



... których widać gdzieniegdzie na licznych, niełatwych szlakach.


Podejścia i zejścia są dość strome, ale na łyse, pozbawione krzewów, czy drzew zbocza prowadzą częściowo "schody", które przy tym wietrze pozwalają zachować równowagę.




Kerlingarfjoll to kolory czerwieni, brązu, żółci, ochry, bieli śniegu i resztek zieleni próbującej znaleźć swoje miejsce w tej nieprzyjaznej krainie. No i błękitu oraz szarości reprezentowanych przez strumienie oraz niebo.



Takie stożki z kamieni spotykaliśmy w wielu miejscach. To układane przez ludzi konstrukcje, które mają odgonić złe duchy i uchronić przed złem w trakcie wędrówek. Sami na wszelki wypadek dokładaliśmy swój kamyczek.


Kerlingarfjoll to niezwykłe miejsce, gdzie natura nie musi komunikować, że rządzi - to jest oczywiste. Mimo jej absolutnej dominacji człowiek stojąc na jednej z gór, wpatrując się w przestrzeń czuje spełnienie. Coś więcej niż sukces wynikający z jej zdobycia. Spełnienie bowiem to stan ducha, sukces to tylko stan umysłu.


Czy wrócimy tam? Nie wiem. Islandia to idylliczne, niepowtarzalne, powabne i szorstkie krajobrazy,  ale też sztuczne kwiatki w plastikowym wazonie, czy mrożona smażona ryba pozbawiona aromatów. Na szczęście myśląc o niej dziś stan ducha wygrywa nad umysłem.



48 komentarzy:

  1. Matka natura już przynajmniej drugi lipiec pod rząd gotuje i grzeje na Islandii nie tylko wodę.
    Piękne zdjęcia. Ścieżki, schody, zbocza zaplatają się w kadrach cudnie. Zazdroszczę tegorocznego Kerlingafjoll. Jak będzie tam za rok?
    A że nie gustownie, drogo i nie kulinarnie? Na Islandii rządzi przyroda. Póki co wygrywa z człowiekiem skutecznie. Ona jest najważniejsza.Ona ma ostatnie słowo. Zawsze.( Co za kobieta! ;-) )
    Ja wracam :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mamy nadzieję, że za rok będzie tam niezmiennie pięknie :) udanego powrotu ;)

      Usuń
  2. Te góry są przepiękne, prawdziwie magiczne! Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, są niezwykłe i zrobiły na nas wielkie wrażenie :) pozdrawiamy

      Usuń
  3. Chleba tym razem nie upiekłam, wpadłam pooglądać zdjęcia...przedziwna kraina! Pozdrawiam ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Miło nam Beatko, że tu wpadłaś :) Kraina inna niż znane :) Pozdrawiamy

      Usuń
  4. Małgosiu, mój chleb też był nieco wilgotny, ale bardzo dobry i będę go powtarzać z przyjemnością.
    Góry majestatyczne, budzące respekt...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Aniu-też chętnie ten chleb powtórzę, mam nadzieję, że zakwas nabierze mocy, dzięki za sierpniowa akcję :)

      Usuń
  5. Chlebek pachnie.Krajobrazy pieknę,trochę surowe,magiczne.
    Kto kocha takie miejsca,będzie tam wracał.
    Ja pooglądałam Wasze cudne zdjęcia.Lubię takie bajki,ale czy kiedyś się w niej znajdę...nie wiem.
    Dziękuję za piękną relację i pozdrawiam!
    I.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Irenko-bez wątpienia to raj dla fotografów, zwłaszcza gdy jest pogoda, poza tym mnóstwo wrażeń tak po prostu :) Życzymy Ci, żebyś tam dotarła :)pozdrawiamy

      Usuń
  6. Niesamowite zdjęcia! :)
    Mój chleb po wyjęciu z lodówki oklapł, choć wcześniej ładnie wyrósł. Dlatego zostawiłam go w kuchni na 2 godz., by znów "ruszył". I udało się! Życzę Ci tego w zmaganiach z zakwasem! :)
    Dziękuję za wspólny czas :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. BD dzięki za radę, następnym razem mój też postoi przed wejściem do piekarnika :) Dziękuję za wspólny czas :)

      Usuń
  7. Widoki zapierają dech w piersi!
    Islandia to moje marzenie.
    Plastikowe kwiatki są chyba do przeżycia, a dla takich widoków to i mrożoną rybę bez smaku byłabym w stanie zjeść. ;)
    Kasztanowy chleb jeszcze przede mną, mam nadzieję, że się uda. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Magdo - życzymy Ci, żebyś spełniła marzenie, warto tam dotrzeć :) Żadne zdjęcie nie pokaże tego, co widzi się na żywo :) Udanego wypieku :)

      Usuń
  8. Małgosiu, u mnie też był problem z nacięciami ;) i też nie urósł mi w lodówce, nawet mnie to trochę zaniepokoiło, ale w piekarniku wystrzelił i był cudowny.
    Marzy mi się Islandia, ale mam wiele podróżniczych marzeń... ;)
    Patrząc na Wasze zdjęcia ma się wrażenie, że byliście na innej planecie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Alu-postaramy się pokazać tę inną planetę, bo dużo tam takich miejsc. Bardzo dziękuję za propozycję dotyczącą zakwasu :) Jak ten mój nie zacznie dobrze działać to odezwę się na meila :) pozdrawiam

      Usuń
  9. A zakwas żytni mogę podesłać pocztą :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Krajobrazy niezwykłe, kusi mnie taka przyroda, ale odstrasza zimno, bardziej nawet niż ta niedobra ryba:-). A chleb udany, mój w lodówce to nawet nie drgnął, potem nadrabiał zaległości.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Elu - latem nie jest bardzo źle, ale w tych górach było akurat bardzo zimno. W Islandii trzeba być przygotowanym na każda pogodą, my mięliśmy dużo szczęścia w tym względzie :)

      Usuń
  11. Niesamowite (trochę surowe) widoki! :) pięknie tam jest :) pozdrawiamy!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pozdrawiamy :) Rzeczywiście przyroda tam pokazuje jak jest potężna :)

      Usuń
  12. Wspaniałe widoki! A chleb idealnie upieczony! Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  13. Zazdraszczam podróży i wypieku chlebka. Ja niestety miałam weekend wyjazdowy. Ostatnio każdy weekend mam poza domem. A w tygodniu jak pracuję dopilnowanie i upieczenie chleba jest dla mnie niemożliwe;-(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Marzenko-jesteś w pełni usprawiedliwiona, życzymy duzo wolnego i wypoczynku :)

      Usuń
  14. Jaka malutka Małgosia na wielkiej górze ;)
    Niesamowite miejsce, robi wrażenie. Trochę przytłacza, a jednocześnie daje poczucie jakiejś dzikiej wolności. Mam paru znajomych z Islandii; kto wie, może kiedyś wybiorę się ich odwiedzić...? :)

    A chleb z nutą kasztanowego smaku musiał być absolutnie wyjątkowy :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wybierz się Gin :) koniecznie :) a chleb był bardzo smaczny

      Usuń
  15. Islandia jest taka nietypowa! Nasłuchałam się od koleżanki w pracy, a teraz miałam okazję obejrzeć piękne zdjęcia u Was.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękujemy, pozdrawiamy i potwierdzamy...jest nietypowa :)

      Usuń
  16. Piękne doznania mieliście podczas Waszej wyprawy.
    Niektóre wierchy gór przypominają mi grzbiety krów wypasanych na naszych pastwiskach.
    Piękna wyprawa.
    Gosiu w sierpniowej Piekarni nie brałam udziału bo jak wiesz byłam w Augustowie, niemniej jednak chleb mnie urzekł i pewnie go jeszcze upiekę. Pozdrawiam Was serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dorotko-fajne skojarzenie i coś w tym jest :) Tak Dorotko, pamietam że Ciebie nie było, chleb polecam, pozdrawiamy serdecznie :)

      Usuń
  17. Piękny chlebuś, a widoki z wyprawy niesamowite, tylko pozazdrościć :)

    OdpowiedzUsuń
  18. Byłam dwukrotnie byłam nad wodospadem, było bardzo zimno, minus 6 nie zabrałam czapki i rękawic po drodze golden circle kupiłam to czego nie zabrałam dalej było już lepiej, w góry nie poszłam, nie było kiedy wyrwałam się tylko na kilka godzin ale i tak wrażenia niezapomniane, a jedzenie w Rejkiaviku było dobre ale tambywalcy znali dobre knajpy!
    j

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jadwigo - po objechaniu prawie 3 tyś. km śmiało możemy powiedzieć , że golden circle to najsłabszy dla nas punkt wyprawy. Może nie ze względu na uroki ale ilość turystów, którzy skutecznie odbierają urok odwiedzanym miejscom...Poza tym co to za atrakcja iść po betonowej ścieżce do wodospadu? Może kiedyś wybierzesz się jeszcze na Islandię ? Pozdrawiamy serdecznie

      Usuń
  19. Nie znaleźliście w tradycji kulinarnej Islandii zupełnie niczego dla siebie? Lukrecjowe dziwactwa, nabiałowe odmienności, morskie stwory, czekolada ani nawet kuchnia geotermalna Was nie porwały? To trzeba mieć serce z lodu. ;)
    Jednak kiedy pogoda nie jest tak idealnie nietypowa, chyba najbardziej docenia się zwyczaj częstowania gorącą kawą niemal wszędzie. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jakoś tak wyszło ;) Pozdrawiamy i dziękujemy za Twoje odwiedziny :)

      Usuń
    2. A ja, Piotr, dodam jeszcze od siebie. Gorąca kawa wszędzie nas nie przekonuje, zwłaszcza że trudno tą ziemię uznać za jej stolicę. Lukrecjowe dziwactwa - to Skandynawia, która oferuje w tym zakresie znacznie więcej. Morskie stwory - wszędobylskie mrożonki, trochę poczytałem o dostępności świeżej ryby na Islandii -wielka szkoda. Gdybym nie był, nie uwierzyłbym. Jako turyści oczekujemy, że kuchnia przyjdzie do nas, nie my będziemy jej szukać ze świecą, zwłaszcza w kraju gdzie szkoda czasu na szukanie jedzenia, gdy bezdroża tak piękne. Z całym szacunkiem dla tej ziemi - bylejakość kulinarna, zapach sztucznego, plastikowego jedzenia w miejscu tak niezwykle pięknym szokuje. Lekarze twierdzą, że człowiek wytrzyma 10 dni bez jedzenia, gorzej - bez wody. I mają rację. :-)

      Usuń
  20. Krajobrazy nadzwyczajne. Nie byłam tam jeszcze ale odczułam Katlę w Szwecji, bo mój samolot nie mógł wystartować...No tak matka natura silniejsza!

    OdpowiedzUsuń
  21. Ależ Wam się wyprawa udała! Mrożonej ryby nie zazdroszczę, ale jak w koło są takie widoki, to bym mogła jechać nawet na suchych waflach ryżowych ;) Piękna relacja!

    OdpowiedzUsuń
  22. Mamy podobnie z tą Islandią, chodzi nam po głowie już od pewnego czasu. Wasze zdjęcia tylko utwierdzają nas w tym, że koniecznie musimy się tam wybrać! Miejsce zapisuje jako absolutny must see :)

    OdpowiedzUsuń
  23. Ależ bym chciała zobaczyć Islandię.. może nam się uda w tym roku :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Islandię trzeba planować z dużym wyprzedzeniem , bo baza noclegowa jest skromna :) na ten rok jest raczej za późno :)

      Usuń
  24. Trochę Mars, trochę pustynia ;) niesamowity krajobraz, zupełnie nie z tego świata. Azja faktycznie rozpieszcza smakowo, ale do krajów skandynawskich też mnie ciągnie i to od zawsze. Na Islandię w końcu musi nadjeść czas! Chociaż pewnie będzie to Islandia przeżyta na kabanosach ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mars w niektórych miejscach z pewnością, choć tu może jeszcze nie do końca :) Na Islandię warto coś ze sobą zabrać do jedzenia. Warto zobaczyć ten kraj, bo próżno szukac na świecie podobnych :) Przynajmniej w takiej skali :)

      Usuń
  25. Ujmę to tak: kopara mi opadła. Niesamowite miejsce! Ciągnie mnie zarówno do Norwegii jak i Islandii, ale wciąż brakuje tego czegoś co przeważyło by o wyborze akurat tego kierunku. Góry Kerlingarfjoll maja to wszystko. Dziękuję i zapisuję.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. to może jeszcze zajrzyj tu, żeby się bardziej przekonać :) https://akacjowyblog.blogspot.com/2017/10/islandia-wspomnienia-z-interioru.html

      Usuń